Skip to main content

United States Holocaust Memorial Museum
  • Site
    • English home page
    • المصادر بالعربية
    • Πηγές στα Ελληνικά
    • Recursos en español
    • منابع موجود به زبان فارسی
    • Ressources en français
    • Gyűjtemény és tudástár magyar nyelven
    • Sumber Bahasa Indonesia
    • Materiali e risorse in italiano
    • 日本語のリソース
    • 한국어 자료
    • Recursos em Português (do Brasil)
    • Материалы на русском языке
    • Türkçe Kaynaklar
    • اُردو ری سورسز
    • 中文参考资料
  • Events
  • Plan Your Visit
  • Support the Museum
  • Connect
  • Donate
  • Learn About The Holocaust
  • Remember Survivors and Victims
  • Confront Genocide and Antisemitism

  • منابع موجود به زبان فارسی
هولوکاست: یک سایت آموزشی برای دانش پژوهان

  • دایرة المعارف هولوكاست
  • هولوکاست: یک سایت آموزشی برای دانش پژوهان
    • حکومت نازی ها
    • یهودیان در آلمان پیش از جنگ
    • "راه حل نهایی"
    • سیستم اردوگاهی نازی ها
    • نجات و مقاومت
این صفحه به زبان های دیگر نیز در دسترس است
  • English
  • عربي
  • Ελληνικά
  • Español
  • Bahasa Indonesia
  • 日本語
  • 한국어
  • Português (BR)
  • Русский
  • Türkçe
  • اُردو
  • 简体中文

تاریخ شفاهی

ادوارد آدلر

متولد: 1910, هامبورگ، آلمان

او از دستگیری جمعی و تبعید به شهر اورانیئنبورگ در حوالی اردوگاه زاکسنهاوزن می گوید [مصاحبه: 1992]

To view this video please enable JavaScript, and consider upgrading to a web browser that supports HTML5 video

— US Holocaust Memorial Museum - Collections

نسخه كامل

ما در 14 ژوئن همراه با چند نفر از دوستانمان به یک جشن تولد رفته بودیم، و حدود نیمه شب بود که به خانه رسیدیم. ساعت 4 صبح شنیدیم که یک نفر به در می کوبد، و گمان کردم که دوستانم برگشته اند تا جشن را ادامه بدهیم. گفتم، "بسه دیگه، برین خونه، برای امشب کافیه. ساعت چهار صبحه، فردا باید بریم سر کار." اما در زدن همچنان ادامه یافت. من در را باز کردم و دو مأمور لباس شخصی با اسلحه وارد اتاق شدند و گفتند: "شما بازداشت هستید." "بازداشت؟ به چه دلیل؟ من کاری نکردم." هیچ سؤالی پرسیده نشد. در آن مرحله، آنها خیلی امر و نهی نمی کردند. لباس پوشیدم و ما را به اداره پلیس محله ای که در آن زندگی می کردیم بردند. من وارد اتاقی شدم که شاید به بزرگی همین اتاق بود. و حدود دویست، سیصد نفر آنجا بودند و هیچکس نمی دانست چه خبر است. "شما را برای چه به اینجا آورده اند؟" "نمی دانم، من کاری نکرده ام." ما هیچ چیز نمی دانستیم. هیچ چیز. اصلاً خبر نداشتیم چه اتفاقی قرار است بیفتد. فقط می دانستیم که دستگیر شده ایم. حدود ساعت شش یا هفت صبح، آنها همه ما را سوار چند کامیون کردند و به یک ایستگاه قطار دور افتاده در جایی به نام فولسبوتل بردند که در حومه هامبورگ است. کامیون ها از سوی نیروی پلیس پشتیبانی می شد- البته آنها اتومبیل های گارد ضربت بودند، نه پلیس؛ پلیس خصوصی هیچ دخالتی در آنجا نداشت. یک اتومبیل در جلوی کامیون، اتومبیل دیگری در عقب و یک اتومبیل هم با سگ های ردیاب در هر دو طرف کامیون. به عنوان مزاح باید بگویم آنها می خواستند مطمئن شوند که کسی گم نمی شود. آنها ما را به ایستگاه قطار بردند و ما را سوار... سوار قطارهای عادی- و نه واگن های باری- کردند. برخلاف آنچه که بعدها اتفاق افتاد، ما را سوار واگن های باری نکردند. و سپس چند ساعت سوار قطار بودیم. نمی دانستیم کجا می رویم، اصلاً نمی دانستیم چه خبر است. تصور کنید چه اضطرابی داشتیم. من جوان بودم، اما برخی از افراد مسن در قطار شروع به گریه کردند. ما نمی دانستیم، چه کار کرده بودیم؟ وقتی به برلین رسیدم، آنها دوباره ما را سوار کامیون کردند...نه این درست نیست. ما به شهری به نام اورانیئنبورگ رفتیم که در حومه برلین قرار داشت. نمی دانم چقدر تا برلین فاصله داشت. قطار متوقف شد، همه ما را از قطار به بیرون هل دادند و ما پای پیاده به سمت اردوگاه رفتیم.

ادوارد در یک خانواده یهودی در هامبورگ متولد شد. در سال 1935، قوانین نورنبرگ ازدواج یا رابطه جنسی بین یهودیان و غیر یهودیان آلمانی را ممنوع کرد. در آن هنگام ادوارد در اواسط دهه سوم عمر خود بود. او به دلیل معاشرت با یک زن غیر یهودی بازداشت شد. ادوارد که در زمره مجرمان عادی قرار داده شده بود، سپس به اردوگاه کار اجباری زاکسنهاوزن در حوالی برلین تبعید شد. او مجبور به انجام کارهای شاق در پروژه های ساختمانی شد. او کمی پیش از زندانی شدن ازدواج کرده و همسرش مقدمات لازم برای مهاجرت از آلمان را فراهم آورده بود. ادوارد در سپتامبر 1938 از زندان آزاد شد و آلمان را ترک کرد. او در آمستردام هلند نزد بستگان خود اقامت گزید و سپس به ایالات متحده مهاجرت کرد.

نگاهی به تمامی سرگذشت ها

نگاهی به تمامی تاریخ های شفاهی

مقاله هاي مرتبط

  • حکومت رعب و وحشت نازی ها آغاز شد

Copyright © United States Holocaust Memorial Museum, Washington, DC

این صفحه به زبان های دیگر نیز در دسترس است

  • English
  • عربي
  • Ελληνικά
  • Español
  • Bahasa Indonesia
  • 日本語
  • 한국어
  • Português (BR)
  • Русский
  • Türkçe
  • اُردو
  • 简体中文

Museum Information

  • Today at the Museum
  • Plan Your Visit
  • Exhibitions and Collections
  • Traveling Exhibitions

Resources for Academics and Research

  • Ask a Research Question
  • Research in Collections
  • Research about Survivors and Victims
  • Academic Programs

Resources for Educators

  • Teaching about the Holocaust
  • Programs for Teachers
  • Teaching Materials
  • Holocaust Encyclopedia

Resources for Professionals and Student Leaders

  • Law Enforcement
  • Military
  • Judiciary
  • Faith and Interfaith Communities
United States Holocaust Memorial Museum United States Holocaust Memorial Museum

100 Raoul Wallenberg Place, SW
Washington, DC 20024-2126
Main telephone: 202.488.0400
TTY: 202.488.0406

  • Facebook
  • Twitter
  • Google Plus
  • Youtube
  • Pinterest
  • Instagram
  • About the Museum
  • Contact the Museum
  • Terms of Use
  • Privacy
  • Accessibility
  • Legal
×

#USHMM #AskWhy

FirstPerson

Conversations with Survivors
of the Holocaust

Watch Now

Join us right now to watch a live interview with a survivor, followed by a question-and-answer session.