کار اجباری — تاریخ شفاهی

این یک اردوگاه جدید بود که در ابتدا فقط شش بلوک... بازداشتگاه داشت، و شب ها ما را به بازداشتگاهمان می بردند و در طول سال در این بازداشتگاه بودیم. شرایط آنجا از اردوگاه زاکسنهاوزن خیلی بدتر بود. در طول روز، ما مجبور بودیم تا معدن سنگ پیاده برویم، تقریباً 20 دقیقه در راه بودیم و معدن در یک منطقه کوهستانی قرار داشت و... آنجا مجبور بودیم کار کنیم... مجبور بودیم در معدن کار کنیم و سنگ های سنگین [ سرفه می کند] را حمل کنیم و... آدم ها مثل برگ درخت روی زمین می افتادند و می مردند. در راه برگشت به اردوگاه، هر کدام از ما مجبور بودیم تا یک سنگ بزرگ را روی شانه خود بگذاریم و آن را تا خانه- منظورم بازداشتگاه است- حمل کنیم. آنها می شمردند که چند نفر از ما زنده مانده ایم، یا چند نفر... اگر همان تعدادی که صبح اردوگاه را ترک کرده بودند، بر می گشتند... می گفتند، "همه به اردوگاه... به بازداشتگاه برگردند، اما یهودیان بمانند." و ما مجبور بودیم تا ساعت 12 شب همچنان به ساختن اردوگاه ادامه دهیم، بدون اینکه حتی غذایی به ما بدهند. وقتی به بازداشتگاه برمی گشتیم، آنقدر خسته بودیم که اصلاً اشتها نداشتیم. به خواب فرو می رفتیم. و صبح، سر ساعت 5 یا 6 از خواب بیدار می شدیم و دوباره روز ازنو، روزی از نو.