سرگذشت ها

پینهاس در خانواده‌ای پر جمعیتی در شهر کوچک میخوف در جنوب مرکزی لهستان به دنیا آمد. پدرش چرخکار و قفل ساز بود. پینهاس روزهای بلند را به مطالعه می‌گذراند. او یا در مدرسه‌ی یهودی زبان عبری می‌آموخت و یا در یک مدرسه‌ی دولتی، دروس عمومی را فرا می‌گرفت. وی عضو سازمان جوانان صهیونیست به نام هَشومر هَتصَیر “Ha Shomer ha-Tsa'ir” بود و در گوش چپ تیم فوتبال یهودیان بازی می‌کرد.

۱۹۳۳-۳۹: در ۱۳ سالگی مدرسه را تمام کردم و در مغازه‌ی یک پیمانکار ساختمانی به عنوان شاگرد چرخکار و قفل‌ساز مشغول کار شدم. بعد از حمله‌ی ارتش آلمان به لهستان در سال ۱۹۳۹، والدینم تصمیم گرفتند که من و برادر بزرگترم، هرصل به سمت قسمتی از لهستان که تحت اشغال شوروی بود بگریزیم. ما پیاده بودیم و به پای لشگر موتوری آلمان که ۱۵۰ مایل به سمت شرق میخوف از ما سبقت گرفته بودند، نمی‌رسیدیم. مجبور شدیم به خانه بازگردیم.

۱۹۴۰-۴۴: من برای آلمانی‌ها در میخوف و بعدها در پایگاه هوایی آنها در کراکوف، وسائط نقلیه تعمیر می‌کردم. در ژوئیه ۱۹۴۳، به منطقه پلاشوف در حومه‌ی کراکوف که نازی‌ها در آن یک اردوگاه بیگاری بر روی یک گورستان بسیار قدیمی یهودیان بنا کرده بودند، تبعید شدم. در آنجا، من با پدرم به عنوان چرخکار و آهنگر کار می‌کردم. هر روز شاهد آن بودم که یهودیانی به دست نگهبانان اس‌اس تیرباران و یا توسط سگ ها تکه تکه و کشته می‌شدند. فرمانده‌ی اردوگاه، گوئت، همیشه دو سگ به همراه خود داشت. فقط کافی بود بگوید، "بگیرش!" نمی‌دانستم که آخرین لحظه زندگی‌ام چه هنگام فرا خواهد رسید.

پینهاس در اوایل سال ۱۹۴۵ به آشویتس تبعید شد. او از معدود افرادی بود که از یک پیاده روی مرگ دو هفته‌ای جان سالم به در برد و در ماه آوریل در نزدیکی اردوگاه داخائو آزاد شد. پینهاس در سال ۱۹۴۸ به ایالات متحده مهاجرت كرد.

نگاهی به تمامی سرگذشت ها

نگاهی به تمامی تاریخ های شفاهی

Copyright © United States Holocaust Memorial Museum, Washington, DC